حافظ ترکیبات و  واژه هایی را در معانی متفاوت و با بسامد بالا وارد شعر فارسی نمود که تا آن زمان در مفهوم و معنایی دیگر استفاده می شد. از آن جمله می توان به کاربرد واژه هایی همچون "رند"،"پیر"،"محتسب"،"مغبچه"،خانقاه"و ....اشاره کرد که تحولی در جایگزینی و همنشینی کلام به وجود آورد.

انواع ایهام و استعاره به وفور در شعر حافظ،دیده می شود و رنگی زیبا به آن بخشیده است و جان هر شیفته ی شعر را شیرین می کند.

تحلیل و تفسیر شعر حافظ ،تاثیری فراخور حال خواننده برجای می گذارد . بگونه ای که هرکس با خواندن و تامل در آن می تواند خرسند از اوضاع و شرایط باشد و با طیب خاطر دیوان را تورق نماید.

برخی از حافظ‌پژوهان شعر او را پایه‌گذار سبک هندی می‌دانند که ویژگی اصلی آن استقلال نسبی ابیات یک غزل است.در مقدمه نسخه قزوینی و ستایشگر آمده‌است:

با تشکر از وبلاگ دانشجو